تلفیق فرایند مدیریت راهبردی و مدیریت بحران در سازمان های امنیتی

از مصادیق جامع بودن یک الگوی مدیریت راهبردی، لحاظ و هدایت بیشتر عوامل، وضعی تها و شرایطی است
که ممکن است بر روند حرکت راهبردی سازمان مورد نظر اثر بگذارند. اگرچه جلوه گری برخی بحرا نها در
سازما نهای امنیتی به لحاظ نوع مأموریت، ماهیت و منبع تهدیدها با سایر سازما نها متفاوت است؛ اما اصول کلی
مدیریت راهبردی و مدیریت بحران برای آ نها با رعایت الزاماتی قابل پیاده سازی است. این پژوهش، با هدف بررسی
امکان تلفیق الگوی مدیریت بحران و مدیریت راهبردی برای سازما نهای امنیتی ضمن دست هبندی بحرا نهای
متصورِ سازما نهای امنیتی به انواع بطئی (پنهان)، تدریجی و ناگهانی، منشأ بروز بحران در این سازما نها را در سطوح
طبیعی، فردی، سازمانی و فرا سازمانی تشخیص داده و برای مدیریت بحرا نهای مذکور، نیازی به ایجاد فرایند
جداگانه ندانسته و امکان مدیریت بحرا نهای متصور را با ایجاد برخی قابلی تها در الگوی مدیریت راهبردی همچون
توسعه تحلیل سیستمی و محیطی، لحاظ راهبردهای ارتقای سازمانی و قابلیت ساز، ایجاد سازوکار مقابله با بحران در
مرحله اجرای راهبردها ب همنظور ایجاد انعطاف در راهبردها و برنام هها در زمان بحران و ایجاد بانک تجارب سازمانی
ممکن م یداند. با این وصف، در نهایت الگوی تلفیقی مدیریت راهبردی و مدیریت بحران برای سازمان امنیتی ارائ ه
شده است. اصل یترین تفاوت بروز بحران در سازمان امنیتی با سایر سازما نها، مشهود نبودن بروز بحران در این
سازما نهاست و بر این مبنا، هرچقدر در فرایند مدیریت راهبردی این سازما نها حوزه وسی عتری از عوامل محسوب
شوند، در درجه اول امکان قرارگرفتن این سازما نها در وضعیت بحران و در درجه دوم امکان غافلگیری راهبردی
آ نها کاهش خواهد یافت.