Designing the architecture model of hidden diplomacy in Wise intelligence Organizations

Document Type : Original Article

Authors

1 Ph.D. in Regional Studies at Imam Hossein (PBUH) Comprehensive University, Tehran, Iran (corresponding author)

2 Associate Professor in Strategic Management at Supreme National Defence University, Tehran, Iran

3 Assistant Professor at Imam Hossein (PBUH) Comprehensive University, Tehran, Iran.

4 Associate Professor, Department of Strategic Studies at Imam Hossein (PBUH) Comprehensive University,

Abstract

Abstract
Hidden diplomacy, as the driver of foreign policy, provides the ability to identify and transfer data to change the relationships on the playground. Identification of actors, intelligence data superiority and perception management are the main advantages of this type of diplomacy. The special features of the battle scene and the variety of tactics utilized in the field of diplomacy have led the world's intelligence organizations to utilize this leverage to achieve their national interests. One of the requirements for utilizing hidden diplomacy in Islamic societies is to concentrate on the category of knowledge and create a wisdom-based architecture, that according to it, all the components and relations between them should be defined in the form of security and wisdom components. The main question of this study is "how the architecture model of hidden diplomacy can be categorized in the Wise intelligence Organizations?". Accordingly, this study is conducted with the purpose of producing intelligence literature in the field of hidden diplomacy and reducing intelligence costs and reciprocally, increasing trust and confidence in the advisory role of intelligence organizations in the field of foreign policy and decision-making system. This is an applied study that employs background analysis method with an exploratory approach. Qualitative data of this research are extracted with studying scientific sources and researches and utilizing the opinions of the statistical population, by interviewing and analyzing it in "MAXQDA 2020" software. The statistical population of this study includes top experts and managers in the field of defense and intelligence that are well acquainted with hidden diplomacy. The study results show that hidden diplomacy in a turbulent regional and international environment, with rational choice, has a favorable performance in aiding foreign policy. It also showed that the main layers of hidden diplomacy architecture with optimal mechanism leads to data governance; with proper construction, it leads to the creation of strategic assets of intelligence organization, and with an epistemological basis, wisdom, which is the pursuit of interests and the elimination of harm with preserving national interests, is formed in the direction of national security.

Keywords

References

  1.  

    1. امیری، هاشم، 1396، ژئوپلیتیک؛ دیپلماسی و رفتار قدرت‌ها، تهران: کانی مهر.
    2. بیولا، کورنلیو و استوارت موری، 1396، دیپلماسی پنهان: مفاهیم و زمینه­‌ها، ترجمه معاونت پژوهشی و تولید علم، تهران: دانشگاه اطلاعات و امنیت ملی.
    3. پیروز، مهدی، 1393، «سازمان­های اطلاعاتی و دیپلماسی: از ابزاری برای دیپلماسی رسمی و آشکار تا کارگزاری برای دیپلماسی اطلاعاتی»، فصلنامه مطالعات اطلاعاتی، س 11، ش 29.
    4. تاجیک، کاظم و علی‌اصغر کاظمی زند و کیهان برزگر، 1398، محرمانگی در دیپلماسی؛ تحولات و چشم‌انداز، فصلنامه مطالعات راهبردی، ش 84.

    5.حجازی، سید امین، 1386، عملیات پنهان در عصر اطلاعات، تهران: پژوهشکده مطالعات کاربردی فارابی.

    1. ذوالعین، پرویز، 1377، دیپلماسی؛ خاطرات و آموزه‌ها، تهران: پاسارگاد.
    2. سیدجوادین، سید رضا و محمدرحیم اسفیدانی، 1389، تئوری‌سازی داده‌بنیاد و نرم‌افزار Atlas ti، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های بازرگانی.
    3. صالحی، محمود، 1395، اقدام پنهان؛ کارکرد چهارم اطلاعات، گزینه سوم در دیپلماسی، تهران: دانشگاه اطلاعات و امنیت ملی.
    4. ظریف، محمدجواد و محمدکاظم سجادپور، 1394، دیپلماسی چندجانبه، تهران: وزارت امور خارجه.
    5. قادری کنگاوری، روح‌الله، 1392، دیپلماسی پنهان، تهران: مرکز باقرالعلوم(ع).

    11.قادری کنگاوری، روح‌الله، 1398، مقاومت و دیپلماسی نهضتی، تهران: دانشگاه جامع امام حسین(ع).

    1. کاظمی، سید علی‌اصغر، 1365، دیپلماسی نوین در عصر دگرگونی در روابط بین ­الملل، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی.
    2. میرمحمدی، مهدی، 1390، سازمان‌های اطلاعاتی و سیاست خارجی: مطالعه موردی نقش سازمان سیا در سیاست خارجی آمریکا، تهران: ابرار معاصر.
    3. ناصری، سهیلا و صدیقه پیری، 1396، «تئوری زمینه‌ای: روشی برای مطالعه علمی و عملی توسعه و تغییر اجتماعی»، مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، س 9، ش 14.
    4. نورمحمدی، مهدی و وحید انواری، 1395، دیپلماسی عمومی و سازمان‌های اطلاعاتی، تهران: دانشگاه اطلاعات و امنیت ملی.
    5. یداللهی، رضا و حسین سلامی، 1396، «ارائه الگوی دفاعی حاکم بر اندیشه‌های حضرت امام خامنه‌ای»، فصلنامه مطالعات دفاعی استراتژیک، س 15، ش 69.

     

    ب)منابع لاتین

    1.Cooper, Andrew F. 2013. “The Changing Nature of Diplomacy”. In Andrew F. Cooper, Jorge Heine and Ramesh Thakur (eds). The Oxford Handbook of Modern Diplomacy. Oxford: Oxford University Press. 35-53.

    2.Fearon, James D. 1995. “Rationalist Explanations for War”. International Organization 49: 379-414.

    3.Gilboa, E. 1998. “Secret Diplomacy in the Television Age”. International Communication Gazette 60 (3): 211-25.

    4.Griffithe, Martin. (2005), Encyclopedia of International Relational Relations and Global Politics London: Routledge.

    5.Holmes, Marcus. 2013. “The Force of Face-to-Face Diplomacy: Mirror Neurons and the Problem of Intentions”. International Organization 67 (4):829-61

    6.Kuckartz, Udo & Rädiker, Stefan (2019). Analyzing Qualitative Data with MAXQDA (Text, Audio, and Video) , Translation from the German language edition, part of Springer Nature 2019, ISBN 978-3-030-15670-1, https://doi.org/10.1007/978-3-030-15671-8

    7.Tomz, Michael. 2007. “Domestic Audience Costs in International Relations: An Experimental Approach”. International Organization 61 (4): 821-40.

    8.Strauss, Anselm and Corbin, Juliet (2006): Principles and Methods of Qualitative Research, Basic Theory and Practices, Translation by Biouk Mohammadi, Tehran, Institute of Humanities and Cultural Studies.

    9.Tingley, Dustin. 2014. “Face-Off: Facial Features and Strategic Choice”. Political Psychology 35 (1): 35-55.

     

Files

Share

How to cite

Statistics